Początki były trudne i chaotyczne. Wydawało mi się, że nie powinienem o niczym myśleć, a zamiast tego myślałem o wszystkim, dosłownie o wszystkim. Myśli wracały jak rzucone bumerangi, tyle że ze zdwojoną siłą. Okazuje się, że początki są zazwyczaj u każdego takie same i trzeba przez to przejść. Najlepsze jest to, że z każdą sesją medytacyjną, sami dostrzegamy progres i widzimy jak wcześniej wzburzone morze myśli uspokaja się, żeby w końcu stać się płaskim lustrem wody. Jest to niesamowicie kojące i przynosi niesamowitą ulgę dla naszej głowy. Kojarzycie to uczucie, kiedy jedziecie na wakacje nad morze lub ocean i w końcu wchodzicie na plażę, żeby po długo wyczekiwanym czasie spojrzeć na zapierający dech w piersiach widok pięknej plaży, nieskończonej wody, zachodzącego słońca i błękitu nieba? Takie uczucie osobiście mnie ogarnia, za każdym razem kiedy zamykam oczy i uspokajam myśli podczas medytacji. Często temu uczuciu towarzyszą mi łzy, same spływające po policzkach w pierwszych minutach medytacji, kiedy wszystko się błogo wycisza i uspokaja.

Ale jak to osiągnąć?
Nie jestem żadnym joginem, nie mam za sobą dziesiątek lat praktyki medytacji ani nie uczyłem się u żadnego guru duchowego, ale postaram się Wam dzisiaj opowiedzieć jak zacząć swoją przygodę z medytacją aby ta przynosiła jak najszybciej satysfakcję i zamierzony efekt. 
Jeśli jeszcze nie wiecie jakie korzyści płyną z praktykowania medytacji, zapraszam do wpisu, w którym pisałem o jej zaletach. Link poniżej.